Bu makale, Sühreverdî’nin işrâkî felsefesinde kök bulan nur ontolojisini ve manevi seyir modelini çağdaş değerler eğitimi perspektifiyle ilişkilendirerek, modern eğitimde yaşanan anlam boşluğu krizine alternatif bir yaklaşım geliştirmeyi amaçlamaktadır. Çalışmanın önemi, özellikle günümüzde değer aktarımının hızla yüzeyselleşmesi ve öğrencilerin etik motivasyonlarını sürdürememesi gibi yaygın problemlere klasik İslam düşüncesinden bütüncül bir çözüm sunmasında yatmaktadır. Araştırma yöntemi, klasik metin analizi ile güncel nöropedagoji literatürünün karşılaştırmalı değerlendirilmesine dayanmakta ve epistemolojik kavramlar çağdaş pedagojik teorilerle ilişkilendirilerek ele alınmaktadır. Makalenin temel problemi, değerler eğitiminin çoğunlukla davranışsal çıktılara indirgenerek öğrencinin varoluşsal düzeyde anlam üretimini desteklememesi ve bunun sonucunda kalıcı bir etik içselleştirme sağlanamamasıdır. Bulgular, Sühreverdî’nin seyr ü sülûk anlayışında yer alan ritmik tekrar, manevi yoğunlaşma ve ilm-i huzûrî sezginin, değerlerin içsel motivasyonla benimsenmesini sağlayan dönüştürücü bir döngü yarattığını göstermektedir. Makale, öğretmen-öğrenci ilişkisinin salt bilgi aktarıma dayalı bir düzen değil, öğrencinin kalbinde nurun yankısını uyandıran metafizik bir etkileşim olarak kurgulanması gerektiğini savunur.
This article aims to develop an alternative approach to crisis of meaning gap experienced in modern education by relating light ontology and spiritual journey model rooted in Suhrawardi’s illumination philosophy to perspective of contemporary values education. The importance of study lies in fact that it offers a holistic solution from classical Islamic thought to widespread problems such as rapid superficialization of value transmission and inability of students to sustain their ethical motivation. The research method is based on comparative evaluation of classical textual analysis and contemporary neuropedagogy literature, and epistemological concepts are addressed by relating them to contemporary pedagogical theories. The main problem of article is that values education is mostly reduced to behavioral outputs, thus not supporting student’s production of meaning at an existential level, and as a result, a permanent ethical internalization cannot be achieved. The findings show that rhythmic repetition, spiritual concentration and intuition of knowledge of peace in Suhrawardi’s understanding of seyr u sulûk create a transformative cycle that ensures adoption of values with intrinsic motivation. Article argues that teacher-student relationship should not be constructed as a system based solely on transfer of knowledge, but as a metaphysical interaction that awakens echo of light in heart of student.
