Anılara Sürüklenmiş Sevda Dolu Bir Yolculuk: Anlatmaya Dayalı Bir Piyes Olarak Füruzan’ın Sevda Dolu Bir Yaz Eseri
Author :
Abstract
Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatında daha çok hikâye ve roman türünde verdiği eserlerle tanınan Füruzan bu eserlerine kıyasla sayıca az olmakla beraber tiyatro türünde de eser vermiştir. Füruzan’ın ilk olarak hikâye şeklinde yayımladığı Sevda Dolu Bir Yaz piyesi, edebiyat ve tiyatro arasındaki yaratıcı geçişlere ışık tutmaktadır. Anlatıcı olan merkezî kişinin monologlarıyla ilerleyen piyes, okuyucuyu ve izleyiciyi anılara sürükleyen diegetik mekânlar ve kişiler üzerine inşa edilmiştir. Piyesin tek kişilik olması alışılagelen tiyatro eserlerinden farklı olarak göstermeden ziyade anlatmayı ön plana çıkarmıştır. Çalışmada öncelikle Sevda Dolu Bir Yaz piyesi hakkında bilgi verildikten sonra eserin anlatmaya dayalı bir tiyatro eseri olmasını sağlayan unsurlar ele alındı. Bu bağlamda ilk olarak eserdeki anlatıcı kullanımı irdelendi. Monologlarıyla hem kendi iç dünyasına hem de dışsal olaylara ışık tutan merkezî kişi Kadın’ın sadece bir piyes kişisi değil, aynı zamanda seyirciyle doğrudan iletişim kuran bir karakter anlatıcı olduğu tespit edilerek bunun yanı sıra yazar anlatıcının parantez içi açıklamalarla kurguya kattığı edebî derinlik incelendi. Ardından Sevda Dolu Bir Yaz piyesinde esere sadece anlatmayla dâhil olan mekânlar ve kişiler diegetik açıdan irdelendi.
Keywords
Abstract
In Turkish literature of the Republican era, Füruzan is primarily known for her works in the genres of short stories and novels. However, despite being fewer in number compared to her other works, she has also produced plays. Sevda Dolu Bir Yaz, which Füruzan first published as a short story and later adapted into a play, sheds light on the creative transitions rich narrative elements in both forms. The play, which progresses through the monologues of the central character who also serves as the narrator, is built upon diegetic spaces and characters that draw the reader and viewer into a world of memories. Unlike conventional theatrical works, this one-person play emphasizes narration over performance. In this study, an examination of the elements that make it a narration-based theatrical work of Sevda Dolu Bir Yaz. In this context, the use of the narrator in the play is analyzed. It is identified that the central character, the Woman, who sheds light on both her internal world and external events through her monologues, is not only a character in the play but also a narrative figure who directly communicates with the audience. Additionally, the literary depth added to the structure by the author-narrator’s parenthetical explanations is explored. After this, Sevda Dolu Bir Yaz into a narration-centered play, the spaces and persons included in the play purely through narration are examined from a diegetic perspective.
